Με τίτλο «η Άγκυρα θα χαρτογραφήσει θαλάσσια πάρκα σε μια κίνηση "tit-for-tat" (οφθαλμός αντί οφθαλμού) κατά της Αθήνας», η αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα Daily Sabahγράφει ότι το τουρκικό υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών της Τουρκίας θα σχεδιάσει τα δικά του θαλάσσια πάρκα στην περιοχή.
Τουρκική διπλωματική πηγή δήλωσε στην εφημερίδα ότι η Άγκυρα δεν ενημερώθηκε προηγουμένως (από την Αθήνα)ότι προτίθεται να δημιουργήσει θαλάσσια πάρκα, ούτε έλαβε κάποιου είδους πρόταση για διαβούλευση ή προσφορά συνεργασίας. «Η κίνηση αυτή θεωρείται από την Άγκυρα ως [πρόκληση] ‘τετελεσμένου’. Το τελευταίο περιστατικό της διαμάχης για το θαλάσσιο πάρκο αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα της ανικανότητας ή της απροθυμίας των δύο χωρών να συνεργαστούν σε κρίσιμα ζητήματα και απειλεί να διαταράξει την τρέχουσα θετική ατμόσφαιρα στις διμερείς σχέσεις. [...] Η μονομερής κίνηση της Ελλάδας, χωρίς διαβούλευση με την Τουρκία, μεταφράζεται σε εδαφοποίηση [territorialization] μέσω της οροθέτησης και της ρύθμισης χρήσης πόρων σε γεωγραφικά καθορισμένη περιοχή. Τα θαλάσσια πάρκα, οροθετημένα πάρκα που απομονώνουν μια συγκεκριμένη περιοχή για να επιτύχουν οικολογική βιωσιμότητα και να επιτρέψουν θαλάσσιες δραστηριότητες αναψυχής, μπορούν να αποτελέσουν πεδίο συνεργασίας ή αμφισβήτησης, ακόμη και περιφερειακών συγκρούσεων. Το θέμα είναι ευαίσθητο, δεδομένου ότι το διεθνές δίκαιο δεν παρέχει σαφείς οδηγίες για τη διασυνοριακή θαλάσσια διατήρηση. [...] Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες κράτη έχουν χρησιμοποιήσει θαλάσσια πάρκα για να αποκτήσουν δικαιώματα επί αμφισβητούμενων θαλάσσιων πόρων, να περιορίσουν την ελευθερία άλλων και να εδραιώσουν κυριαρχία επί θαλάσσιου χώρου. Ωστόσο, υπάρχουν και επιτυχημένα παραδείγματα όσον αφορά τη συνεργασία. Τέτοιο παράδειγμα είναι η συνεργασία μεταξύ της Μαλαισίας και των Φιλιππίνων το 1996 για την πρώτη θαλάσσια διασυνοριακή προστατευόμενη περιοχή στην Ασία, δηλαδή την προστατευόμενη περιοχή Turtle Island Heritage Protected Area στη Θάλασσα Sulu. Στο πλαίσιο αυτό, συνήφθη Μνημόνιο μεταξύ των δύο κυβερνήσεων. […] Συνεπώς, η συνεργασία είναι αναπόφευκτη. Μια φόρμουλα από κοινού διαχείρισης υπό διαφύλαξη περιοχών μπορεί να επιτευχθεί μετά από διαδικασία διαβούλευσης και ανταλλαγής πληροφοριών, σε συνέχεια της οποίας μπορούν να δημιουργηθούν κοινές επιτροπές για τη διαχείριση και την παρακολούθηση. Νομικά μέσα, όπως η σύνταξη διμερών συνθηκών ή μνημονίων κατανόησης, μπορούν να ενισχύσουν τη διαδικασία», σύμφωνα με την τουρκική διπλωματική πηγή η οποία τήρησε την ανωνυμία της.
