Ασφάλεια αντί για μετανάστευση – Η Τουρκία «εφεδρεία» της Ευρώπης
Στροφή με γεωπολιτικό βάθος κάνουν οι σχέσεις Τουρκίας–Ευρωπαϊκής Ένωσης, με διπλωμάτες από τις χώρες της Βαλτικής να αναλαμβάνουν πλέον καθοριστικό ρόλο, όπως επισημαίνει η αρθρογράφος του Τ24, Μπαρτσίν Γινάντς.
Το μεταναστευτικό περνά σε δεύτερη μοίρα και στη θέση του μπαίνει η ασφάλεια. Οι βαλτικές χώρες, από τους πιο σκληρούς επικριτές της Ρωσίας εντός της ΕΕ, βλέπουν τη Μόσχα ως υπαρξιακή απειλή – σε βαθμό που δεν συγκρίνεται με την αντίληψη άλλων ευρωπαϊκών κρατών.
Η αυξημένη επιρροή Βαλτικών διπλωματών δεν σηματοδοτεί αλλαγή της τουρκικής πολιτικής απέναντι στη Ρωσία. Δείχνει όμως καθαρά πώς αλλάζει το βλέμμα της Ευρώπης προς την Άγκυρα: λιγότερη πολιτική ένταξη, περισσότερη «χρήσιμη συνεργασία».
Η Τουρκία παραμένει κρίσιμο ανάχωμα στην παράτυπη μετανάστευση προς την Ευρώπη. Όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία και η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο έστρεψαν την ευρωπαϊκή ατζέντα στην άμυνα και την επιβίωση.
Στο τραπέζι μπαίνουν πλέον οι εγγυήσεις ασφαλείας προς την Ουκρανία για να αποτραπεί νέα ρωσική επίθεση – και εδώ η Τουρκία επιστρέφει στο επίκεντρο. Σύμφωνα με την ανάλυση, η Άγκυρα καλείται να συμβάλει κυρίως στην αεράμυνα και στη ναυτική ασφάλεια.
Την ίδια ώρα, οι ευρωπαϊκές χώρες επανεξοπλίζονται και αναζητούν συνεργασίες. Ισπανία, Ιταλία, Ρουμανία και Πολωνία ήδη συνεργάζονται διμερώς με την Τουρκία. Ωστόσο, η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή αμυντική αρχιτεκτονική μπλοκάρεται – κυρίως λόγω Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας.
Βρετανία και Γερμανία θέλουν να πουλήσουν όπλα στην Τουρκία, αλλά αποφεύγουν βαθύτερη στρατηγική συνεργασία ή επενδύσεις στην τουρκική αμυντική βιομηχανία. Το μήνυμα είναι σαφές: συνεργασία κατά περίπτωση, όχι δέσμευση.
Το συμπέρασμα της Γινάντς είναι αιχμηρό: η Ευρώπη κρατά την Τουρκία ως «plan B» στην άμυνά της. Όπως και στο μεταναστευτικό, η Άγκυρα μπορεί να κληθεί να προσφέρει πολλά χωρίς αντίστοιχα πολιτικά ανταλλάγματα. Σε αντάλλαγμα, όμως, η Ευρώπη φέρεται έτοιμη να «κλείσει τα μάτια» στη σταδιακή υποχώρηση της δημοκρατίας στην Τουρκία.
