Της Άννας Ανδρεου
Η πρώτη του φράση, ήταν σχεδόν ψίθυρος:
«Το να παρουσιάζω εδώ, στην Κωνσταντινούπολη, μετά από πενήντα χρόνια φωτογραφίας… είναι κάτι που δεν το φανταζόμουν. Η Πόλη έχει ένα φως δικό της, και για μένα ήταν ευλογία ότι με αγκάλιασε έτσι».
Ο Νίκος Κασέρης, ο Ρόδιος φωτογράφος που σφράγισε με τον φακό του μια ολόκληρη εποχή για τα Δωδεκάνησα, μιλάει αποκλειστικά για το «Ρέον Φως – Γένεσις», το έργο-ορόσημο που παρουσίασε στο ιστορικό Σισμανόγλειο Μέγαρο, με την υποστήριξη του Γενικού Προξένου της Ελλάδας κ. Κωνσταντίνου Κούτρα.
«Ο Πατριάρχης, η Πόλη και μια σχέση που με σημάδεψε»
«Η σχέση μου με την Πόλη δεν είναι τυχαία», μου λέει.
«Από το ’96 που ακολούθησα τον Οικουμενικό Πατριάρχη στα Δωδεκάνησα, άρχισε ένα δέσιμο που μεγάλωσε με τα χρόνια. Ήταν μεγάλη απώλεια ο θάνατος του προσωπικού φωτογράφου του Παναγιώτατου, του Νίκου Μαγγίνα το 2020. Από τον Μαγγίνα και από τους ανθρώπους του Φαναρίου γνώρισα μια Πόλη που δεν φαίνεται στον τουρίστα. Και αυτή η Πόλη με οδήγησε σήμερα εδώ».
Ο Κασέρης μιλάει για φωτογράφους μουσουλμάνους, Εβραίους και Αρμένιους που τον υποδέχτηκαν σαν δικό τους.
«Είχα την τύχη να γνωρίσω κομμάτια της Πόλης που δεν τα βλέπει κανείς. Αυτοί οι άνθρωποι με έφεραν μέσα στην ταυτότητά της».
Σισμανόγλειο Μέγαρο: Η μεγάλη βραδιά
Το βράδυ των εγκαινίων, η σάλα του Σισμανόγλειου ήταν ασφυκτικά γεμάτη.
Ο Πρέσβης Κωνσταντίνος Κούτρας παρουσίασε τον Κασέρη ως «καταξιωμένο καλλιτέχνη πενήντα ετών προσφοράς» και υπενθύμισε τη βράβευσή του από την Ακαδημία Αθηνών το 1996.
Η εκδήλωση κορυφώθηκε με το ρεσιτάλ των Δημήτρη Τηλιακού (βαρύτονος) και Δημήτρη Γιάκα (πιάνο).
«Ρέον Φως – Γένεσις»: ένα έργο που γεννήθηκε από πόνο και φως
Μου εξηγεί πως το 2015 – Έτος Φωτός του ΟΗΕ – έγινε η αφετηρία.
«Μέσα σε δύο μέρες, από τον ΟΗΕ στο Charlie Hebdo. Φως και σκοτάδι μαζί. Αυτό με χτύπησε πολύ».
Η «Γένεσις», το δεύτερο μέρος του έργου, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Πόλη.
Είναι ένας ύμνος στο περιβάλλον, στη Ρόδο που αναγεννήθηκε μετά τις πυρκαγιές, στη βιοποικιλότητα που ξαναγεννήθηκε «εκεί όπου δεν υπήρχε τίποτα πριν», όπως μου λέει.
«Αυτό το μέρος στη Ρόδο έγινε ο δικός μου παράδεισος. Εκεί δουλεύω τώρα. Δεν νομίζω ότι θα αλλάξω ποτέ τόπο».
Η έκθεση-μήνυμα για το 2025
Η έκθεση λειτουργεί σαν προσευχή:
να γίνει το 2025 πραγματικό έτος φωτός, ειρήνης και συνειδητοποίησης.
«Για μένα, μία λέξη είναι όλα: περιβάλλον», μου λέει.
Από το 2012, έχει εγκαταλείψει κάθε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα.
«Η φωτογραφία μου από εκεί και πέρα είναι περιβάλλον. Τίποτα άλλο».
