Το Νιχώρι δεν ξέχασε ούτε φέτος τον Κωνσταντίνο Καβάφη, τον τίμησε και πάλι όπως ο ίδιος ο ποιητής είχε τιμήσει το 1885 με ένα υπέροχο ποίημα τον τόπο που έζησε τα νεανικά του χρόνια, τότε που το Νιχώρι της Κωνσταντινούπολης ήταν χωριό. Το ποίημα με ‘τίτλο’ Νιχώρι απαγγέλθηκε ξανά μπροστά από την προτομή του μεγάλου Έλληνα ποιητή στον αυλόγυρο της εκκλησίας της Κουμαριώτισσας στο Νιχώρι.
«Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,
κι εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη
ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·
έφθασες, ξένε, στο Νιχώρι»
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης έζησε στο Νιχώρι μαζί με τους γονείς του το 1882–1885 ως έφηβος. Η προτομή του στην αυλή της εκκλησίας της Παναγίας, την οποία φιλοτέχνησε ηγλύπτρια Ασπασίας Παπαδοπεράκη, εγκαινιάστηκε στις 13 Απριλίου του 2013. Από τότε κάθε χρόνο η κοινότητα του Νιχωρίου με πρωτοστάτη τον Λάκη Βίγκα οργανώνει εκδηλώσεις τιμής κάθε Άνοιξη τιμώντας τον μεγάλο ποιητή.
Φέτος οργανώθηκε εκδήλωση με τίτλο «Ο Καβάφης μέσα από την εικαστική τέχνη» με συντονίστρια την φιλόλογο Κορνηλία Τσεβίκ-Μπαϊβερτιάν, αφού προηγήθηκε τρισάγιο μπροστά από την προτομή του Κωνσταντίνου Καβάφη στον αυλόγυρο Ναού και απαγγελία ποιημάτων του.
Η νύχτα του Καβάφη στο Νιχώρι ήταν μαγική. Όπως την περιγράφει ο ποιητής στο πεζό του «Μία νυξ εις το Καλιντέρι»: H νυξ ήτο μαγευτική. H πανσέληνος άπλωνεν επί των υδάτων του Bοσπόρου αργυρούν μανδύαν, η δε απέναντι ασιατική όχθη έλαμπε με τα λευκά της σπιτάκια και πού και πού κανένα μιναρέ, και εφαίνετο ως χαρίεσσα σκηνογραφία μαγικού θεάτρου.»
Η ζωγράφος Όλγα Αλεξοπούλου μίλησε για την ποίηση του Καβάφη και την επιρροή της στους σύγχρονους ζωγράφους.
Η Όλγα Αλεξοπούλου ανέφερε πως «με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του και τα 80 χρόνια από το θάνατό του, οι εκδόσεις Ιστός δημοσίευσαν το 2013 το πλήρες έργο του ποιητή για πρώτη φορά μεταφρασμένο κατευθείαν από τα ελληνικά και η μετάφραση έγινε από τον Άρη Τσοκώνα».
Στο εξώφυλλο αυτού του βιβλίου βρίσκεται η προσωπογραφία που έφτιαξε η ίδια η ζωγράφος Όλγα Αλεξοπούλου για τον ποιητή και εξήγησε:
«Για μένα, από την δική μου εντελώς προσωπική ματιά, αυτό που έλειπε από άλλα πορτρέτα του μεγάλου ποιητή ήταν ότι οι άλλοι ζωγράφοι δεν κοιτάγανε τα μάτια του. Στα πορτρετα που είδαμε συνήθως κοιτάει κάτω ή διαβάζει. Εγώ προσπάθησα να κοιτάξω μέσα στα μάτια του. Να αποτυπώσω στο χαρτί το βλέμμα του. Δεν ξέρω τι θα έλεγε εκείνος για το πορτραίτο του πάντως ένα είναι σίγουρο οι εικόνες που μας άφησε ο ποιητής… ‘Κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό’».
Ακολουθεί το ποίημα που έγραψε ο Καβάφης για το Νιχώρι:
Το Νιχώρι
|
Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις, κι εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις· έφθασες, ξένε, στο Νιχώρι.
Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις και βρεις εμπρός σου καρυδιές,στον δρόμο μη προχώρει του ταξιδιού σου πια. Αλλού ποιόν τόπο θα ζητήσεις καλύτερον απ’ το Νιχώρι.
Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσεις, των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη· και με της γης την μυρωδιά μονάχα θα μεθύσεις, ολίγο αν μείνεις στο Νιχώρι.
Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Απ’ το βουνό θεώρει τους κάμπους κάτω και ειπέ πώς να μην αγαπήσεις αυτό μας το μικρό Νιχώρι.
Πως αγαπώ υπερβολές, ω ξένε, μη νομίσεις. Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι. Πλην έχουν κάτι χωριστό, και συ θα ομολογήσεις, καρποί και άνθη στο Νιχώρι.
Εάν στης Κουμαριώτισσας της Παναγίας θελήσεις την εκκλησία να μπεις μ’ εμέ, φανατικός συγχώρει αν είμ’ εκεί. Άλλην, θαρρώ, χάριν οι παρακλήσεις έχουνε στο πιστό Νιχώρι.
Αν δε να μείνεις δεν μπορείς, πριν, ξένε,αναχωρήσεις πρέπει να πας μια Κυριακή στην σκάλα στου Γρηγόρη· ειρήνη, νιάτα, και χαρά θα δεις, και θα εννοήσεις τί είναι αυτό μας το Νιχώρι.
|
