Της εκπαιδευτικού
Μαρίας Δήμου
Σε είδα χθες πάνω από τους λόφους Αγία Πόλη….λέει ένα κλασικό τραγούδι και μας το θύμισε ο Πρόεδρος της Κοινότητας Βλαχ-Σαράι κ. Βίγκας.
Κι όσοι βρέθηκαν στο Βλαχ-Σαράι, στα ερείπια της Παναγίας Παραμυθίας, ένιωσαν πραγματικά τη μαγεία αυτής της πόλης. Κάτω από τον αυγουστιάτικο ουρανό, με την αύρα της θάλασσας να μετατρέπεται σε δροσερό αεράκι και τον ήλιο να βάφει με χρυσαφιά χρώματα τα νερά του Κεράτιου οι πόρτες της Παναγίας Παραμυθίας άνοιξαν για το κοινό και ο χώρος τού κάποτε πατριαρχικού ναού γέμισε με κόσμο.
Τα μεγάλα πλατάνια της αυλής σκεπάζουν πια με τα κλαδιά τους την ξέσκεπη εκκλησία και με το θρόισμα των φύλλων τους συνόδευαν τους μουσικούς που βρίσκονταν στη σκηνή που στήθηκε πρόχειρα για να φιλοξενήσει την εκδήλωση με θέμα «Ρωμιοί συνθέτες εκκλησιαστικής και λόγιας τουρκικής μουσικής στις απαρχές της Τουρκικής Δημοκρατίας».
Θρησκευτικοί ύμνοι συνομίλησαν με λόγια τουρκικά άσματα σε μια διαδοχική παρουσίαση που έπλεκε έναν μουσικό ιστό που απλώθηκε λες απ’ άκρη σ’ άκρη όχι μόνο ανάμεσα στους τοίχους του ναού αλλά κύλισε μέχρι την ακτή του Κεράτιου κι αντάμωσε τα βαπόρια της γραμμής. Ανέβηκε στην κορυφή του λόφου για να συναντήσει το Μουχλί και την Παμμακάριστο. Και κύλησε πάλι στα ριζά του μέχρι το Τζιμπαλί και τον Αη Γιώργη του Οικουμενικού Θρόνου. Εδώ που κάποτε, στα αρχοντικά των Φαναριωτών, τις βεγγέρες και στις μαζώξεις τους τις συνόδευαν με τα ίδια ακούσματα που αντήχησαν κι απόψε στο Βλαχ-Σαράι.
Η Φωτεινή Ασινέθ-Κοκάλα με το κανονάκι της , ο Νίκος Ανδρίκος με την φωνή και το ούτι του, ο Χασάν Κιρίς με την πολίτικη λίρα του και ο Ερχάν Μπαϊράμ με τη φωνή και το ταμπούρι του γλύκαναν τις ψυχές των παρευρισκόμενων κι όπως είπε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας πρόσφεραν λίγες στιγμές γαλήνης μέσα στην παραζάλη της επικαιρότητας.
Η Εφοροεπιτροπή της Κοινότητας με τον πάντα δραστήριο Πρόεδρό της, τον Λάκη Βίγκα, έχει καταφέρει να ξαναδώσει ζωή στον χώρο αυτό και να κινήσει το ενδιαφέρον για τη ξεχασμένη από τους πολλούς εκκλησία.
