Της Μαρίας Δήμου
Ήταν λίγο πριν από το μεσημέρι και τα χιλιόμετρα που είχα διανύσει έκαναν τα πόδια μου να πονούν. Ο Σεπτέμβριος μπορεί να τελειώνει αλλά η ζέστη ακόμα καλά κρατεί ιδίως τις μεσημεριανές ώρες. Ο ήλιος να μεσουρανεί και η σκιές να στενεύουν μπροστά από τα ψηλά κτίρια του Πέρα. Ήταν από εκείνες τις μέρες που η βουή των δρόμων και της πολυκοσμίας γίνεται ανυπόφορη κι αναζήτηση μιας ήσυχης γωνιάς μοναδική επιλογή.
Μια τέτοια γλυκιά ανακούφιση προσφέρουν συνήθως τα καφέ των μουσείων και τα τελευταία χρόνια αυτά των βιβλιοθηκών και των βιβλιοπωλείων. Αφού διέσχισα τη Μεγάλη Οδό του Πέρα μπήκα στην κάθετή της, στην Asmalı Mescit κι από εκεί στην παράλληλή της τη Meşrutiyet περπατώντας προς το Tünel. Το νέο βιβλιοπωλείο Minoa ήταν αυτό που είχα στο μυαλό μου. Αν ακολουθούσε το πνεύμα του καταστήματος στο Beşiktaş, αυτού που ανακηρύχθηκε πριν από λίγα χρόνια βιλιοπωλείο της χρονιάς, σίγουρα θα έβρισκα αυτό που είχα ανάγκη εκείνη την στιγμή.
Μια όαση στην καρδιά της Πόλης
Αυτό που αντίκρισα λίγα μέτρα μετά από το γνωστό Pera Palace ανταποκρινόταν απόλυτα στις προσδοκίες μου. Σ’ ένα κτίριο του 1896 του Γάλλου αρχιτέκτονα Alexandre Vallaury, αυτού που σχεδίασε το Pera Palace και μερικά από τα διασημότερα γυαλιά του Βοσπόρου, που κατασκευάστηκε για να φιλοξενήσει τη Γαλλική Ένωση, το καινούριο Minoa, δεν είναι απλά ένα σύγχρονο βιβλιοπωλείο. Από την εντυπωσιακή εξώπορτα και τη διπλή εσωτερική σκάλα μέχρι τα ατελείωτα ράφια με βιβλία και τις ήσυχες γωνιές για διάβασμα και εργασία, αποτελεί μια όαση μέσα στο Πέρα των φυλών του Ισραήλ.
Σεργιάνισα στους διαδρόμους με τα ράφια των βιβλίων, ξεφύλλισα και χάζεψα σε αρκετά απ΄ αυτά και κατέληξα σε μια ήσυχη γωνιά του καφέ του ισογείου. Τα τραπέζια στο μπαλκονάκι ήταν κατειλημμένα αλλά σίγουρα θα είχε και το θόρυβο του δρόμου.
Ανάμεσά τους και ελληνικά βιβλία
Πήρα μια λεμονάδα με βασιλικό κι άνοιξα το δικό μου βιβλίο, όπως και πολλοί άλλοι στον ίδιο χώρο. Ξεχάστηκα, χάθηκα και αφέθηκα για όσο χρόνο είχα ανάγκη. Ο βασιλικός γέμισε αρώματα το μέσα μου και το λεμόνι δρόσισε το στεγνό λάρυγγά μου.
Στα ράφια ακριβώς δίπλα μου υπήρχαν βιβλία από δεύτερο χέρι για όποιον έφτανε εδώ και είτε δεν είχε φέρει το δικό του είτε δεν ήθελε να αγοράσει κάποιο καινούριο. Ανάμεσά τους και κάποια ελληνικά!
Αν κι άρχισα να πεινάω, προτίμησα να γυρίσω σπίτι και να αφήσω την επίσκεψη στο εστιατόριο που υπήρχε στο δεύτερο όροφο για την επόμενη φορά.
Βγήκα στο δρόμο με άλλη διάθεση πια. Το Minoa μπήκε στην καρδιά μου και σίγουρα στα αγαπημένα μέρη!
